cf. Վեհերումն.
ՎԵՀԵՐՈՒԹԻՒՆ ՎԵՀԵՐՈՒՄՆ. νωθεία ignavia ὅκνος segnities. Վեհերիլն. եւ վեհերկոտութիւն. վատութիւն. տրտմութիւն.
Ի բաց կացցէ ի վեհերութենէ եւ ի դանդաղմանէ անտի։ Նա զվեհերութիւն առնէ ի մեզ, եւ մեք զուարթասցու՛ք ի գործ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 43։ Սեբեր. ՟Թ։)
Ոչ առ վեհերումն բարեգործին, այլ առ անհաւատութիւն շահեցելոյն. (Բրս. հց.։)
Սովորեալ է (կինն) վեհերմամբ եւ ի խաւարի կեալ, իսկ բռնութեամբ առ լոյս ածեա. (Պղատ. օրին. ՟Զ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | վեհերութիւն | վեհերութիւնք |
| accusatif | վեհերութիւն | վեհերութիւնս |
| génitif | վեհերութեան | վեհերութեանց |
| locatif | վեհերութեան | վեհերութիւնս |
| datif | վեհերութեան | վեհերութեանց |
| ablatif | վեհերութենէ | վեհերութեանց |
| instrumental | վեհերութեամբ | վեհերութեամբք |