confessor, director of one's conscience.
Հայր խոստովանութեան. քահանայ՝ որում լինի խոստովանել զմեղս.
Թողութեան իշխանութիւն եւ այլն ... ո՛չ օտար ոք խոստովանահայր. (Շ. ընդհ.։)
Գնալ եւ առ խոստովանահնրս՝ խոստովանել զմեղս. (Գր. հր.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | խոստովանահայր | խոստովանահարք |
| accusatif | խոստովանահայր | խոստովանահարս |
| génitif | խոստովանահաւր | խոստովանահարց |
| locatif | խոստովանահաւր | խոստովանահարս |
| datif | խոստովանահաւր | խոստովանահարց |
| ablatif | խոստովանահաւրէ | խոստովանահարց |
| instrumental | խոստովանահարբ | խոստովանահարբք |