cf. Չբնաւոր.
ՉԲՆԱԿԱՒՈՐ ՉԲՆԱՒՈՐ. τὸ παρὰ կամ ὐπὲρ φύσην quod est praeter naturam, vix naturalis, supernaturalis. Որ ոչն է բնական, անբուն. անբնական. գերաբնական.
Որ զքո բնակաւոր հեզութիւնդ ի չբնակաւոր գազանութիւն հաներ։ Նմա (այսինքն գազանի) զչբնաւորն շնորհես, եւ անձինդ զբունդ չպահես. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 4։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | չբնակաւոր | չբնակաւորք |
| accusatif | չբնակաւոր | չբնակաւորս |
| génitif | չբնակաւորի | չբնակաւորաց |
| locatif | չբնակաւորի | չբնակաւորս |
| datif | չբնակաւորի | չբնակաւորաց |
| ablatif | չբնակաւորէ | չբնակաւորաց |
| instrumental | չբնակաւորաւ | չբնակաւորաւք |