hy    |   fr

Ցրուիչ

s.

dispersor;

adj.

dispersing, dissipating.

adj.

Որ ցրուէ. ցրուօղ. ցրիչ.

Անիրաւացն ցրուիչ։ Ցրուիչ դիւաց. (Յճխ. ՟Ժ՟Ա։ Ճ. ՟Ա.։)

Մեզ մարտակից է, եւ նոցա ցրուիչ. (Լմբ. սղ.։)

Հողմն հողոյ հոսիչ եւ ցրուիչ. (Բրսղ. մրկ.։)

Շատախօսութիւն է մտածութեան ցրուիչ. (Կլիմաք.։)