ԱՍՏՈՒԱԾԱԲԱՆԱԿԱՆՆ ԱՍՏՈՒԱԾԱԲԱՆԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ Իբր Աստուածաբանութիւն. եւ Դիցաբանութիւն.
Որք զարտաքնոցն աստուածաբանականութիւսն ուսանին, եւ եկեղեցականօքն վարժին. (Մխ. դտ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | աստուածաբանականութիւն | աստուածաբանականութիւնք |
| accusatif | աստուածաբանականութիւն | աստուածաբանականութիւնս |
| génitif | աստուածաբանականութեան | աստուածաբանականութեանց |
| locatif | աստուածաբանականութեան | աստուածաբանականութիւնս |
| datif | աստուածաբանականութեան | աստուածաբանականութեանց |
| ablatif | աստուածաբանականութենէ | աստուածաբանականութեանց |
| instrumental | աստուածաբանականութեամբ | աստուածաբանականութեամբք |