cf. Սխալանք.
ՍԽԱԼՈՒԹԻՒՆ ՍԽԱԼՈՒՄՆ. cf. Սխալանք.
Սխալութեանց ինչ ուղղիչ։ Պահեա ի մասնաւոր սխալութեանց, ի մեծագոյն գայթագղութեանց. (Մագ. քեր.։ Նար. ՟Զ՟Ա։)
Ազատ ի մեղայ մնալով՝ յաղթօղ մարմնականաց սխալմանց արար։ Որ առ իս կրին կրկին սխալմունք. (Խոսր. պտրգ. Նար. ՟Ժ՟Է։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | սխալումն | սխալմունք |
| accusatif | սխալումն | սխալմունս |
| génitif | սխալման | սխալմանց |
| locatif | սխալման | սխալմունս |
| datif | սխալման | սխալմանց |
| ablatif | սխալմանէ | սխալմանց |
| instrumental | սխալմամբ | սխալմամբք |