hy    |   fr

Անաստուածպաշտութիւն, ութեան

s.

idolatry.

s.

Նոյն ընդ անաստուածութիւն՝ լայնաբար առեալ. կռապաշտութիւն. ամպարշտութիւն. փութփերէսթլիք, տինսիզլիք, քեաֆիրլիք.

Առին ուսան զանաստուածպաշտութիւնս նոցա. (Ագաթ.։)

Անաստուածպաշտութիւնն պատրիչ. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Է։)

Ի ձեռն սովորութեան ամուսնացելոցն ընդ հեթանոսական ազգին՝ ուսան զանաստուածպաշտութիւնս նոցա. (Կանոն.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անաստուածպաշտութիւն անաստուածպաշտութիւնք
accusatif անաստուածպաշտութիւն անաստուածպաշտութիւնս
génitif անաստուածպաշտութեան անաստուածպաշտութեանց
locatif անաստուածպաշտութեան անաստուածպաշտութիւնս
datif անաստուածպաշտութեան անաստուածպաշտութեանց
ablatif անաստուածպաշտութենէ անաստուածպաշտութեանց
instrumental անաստուածպաշտութեամբ անաստուածպաշտութեամբք