hy    |   fr

Անփտութիւն, ութեան

s.

want of rottenness, incorruptibility.

s.

Անփուտն գոլ.

Յանփտութենէնէ տեւելն. (Գէ. ես.։)

Ի բնութենէ ունի զանփտութիւնն. (Վրդն. սղ.։)

Վէմ յաղագս հաստատութեանն, եւ անշարժութեանն, եւ անփտութեանն. (Տօնակ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անփտութիւն անփտութիւնք
accusatif անփտութիւն անփտութիւնս
génitif անփտութեան անփտութեանց
locatif անփտութեան անփտութիւնս
datif անփտութեան անփտութեանց
ablatif անփտութենէ անփտութեանց
instrumental անփտութեամբ անփտութեամբք