pupillage;
apprenticeship.
παιδεία, παίδευσις. discipulatus, disciplina, institutio. Աշակերտիլն. ուսումն. հետեւողութիւն. աշկերտութիւն. շակիրտլիք. շակիրտանէ.
Նոր յաշակերտութիւն եկելոցն. (Եզնիկ.։)
Վասն մանկտոյն յաշակերտութիւնն ժողովելոյ։ Ուստի եւ ի մասնաւոր աշակերտութեամբ վիճակ առեալ. (Կորիւն.։)
Ո՞ր լեզու որում դասու հասցէ յաշակերտութիւն. (Եղիշ. ՟Բ։)
Յամօթ լիցի ժողովուրդն ուրացող յանկարծակի աշակերտութեամբն (զաքէի). զի երէկ մաքսաւոր, եւ այսօր աշակերտ. (Եփր. համաբ.։)
ի թանձրացեալն, իբր Աշակերտք. աշակերտեալ անձինք.
Առաւելագոյն զաշակերտութիւնն նորագիւտ վարդապետութեանն խմբէին ուսուցանել. (Կորիւն.։)
Տե՛ս դու զխոնարհութիւն առաքելոյն, զի յաշակերտութենէ անտի իւրմէ խնդրէր աղօթս առնել նմա. (Եփր. կողոս.։)
Բաբգէն ի նորին աշակերտութենէ. (Յհ. կթ.։)
Եկեղեցիք միանձանց, եւ աշակերտութիւնք կրօնաստանաց. (Նար. ՟Հ՟Բ)
Քաղաքացն զաշակերտութեամբ շրջել. (՟Բ. Մակ. ՟Գ. 8.) իմա՛ ըստ յն. այց առնել քաղաքաց՝ շրջելով։
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | աշակերտութիւն | աշակերտութիւնք |
| accusatif | աշակերտութիւն | աշակերտութիւնս |
| génitif | աշակերտութեան | աշակերտութեանց |
| locatif | աշակերտութեան | աշակերտութիւնս |
| datif | աշակերտութեան | աշակերտութեանց |
| ablatif | աշակերտութենէ | աշակերտութեանց |
| instrumental | աշակերտութեամբ | աշակերտութեամբք |