hy    |   fr

Ապերասանութիւն, ութեան

s.

cf. Ապարասանութիւն.

cf. ԱՊԱՐԱՍԱՆՈՒԹԻՒՆ.

Զըմպահկող ապերասանութիւն նուաճեալ. (Պիտ.։)

Ի հրէիցն ապերասանութեանն. (ՃՃ.։)

Խոտորեալ յապերասանութիւն. (Ոսկ. ես.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ապերասանութիւն ապերասանութիւնք
accusatif ապերասանութիւն ապերասանութիւնս
génitif ապերասանութեան ապերասանութեանց
locatif ապերասանութեան ապերասանութիւնս
datif ապերասանութեան ապերասանութեանց
ablatif ապերասանութենէ ապերասանութեանց
instrumental ապերասանութեամբ ապերասանութեամբք