hy    |   fr

Աւելաստացութիւն, ութեան

s.

acquisition of superfluous things, avidity.

s.

ԱՌԱՒԵԼԱՍՏԱՑՈՒԱԾՈՒԹԻՒՆ ԱՌԱՒԵԼԱՍՏԱՑՈՒԹԻՒՆ որ եւ ԱՒԵԼԱՍՏԱՑՈՒԹԻՒՆ. Մեծութիւն, եւ իղձ մեծութեան. ագահութիւն.

Նաեւ քան զամենեսին՝ որք ի զօրութիւն, յիւրմէ առաւելաստացութենէ ձեռնհաս եղեալ՝ յամենայն կամս վայելեաց. (Փիլ. նխ.։)

Կարօտագոյն հոգւոջն առ զօրութիւն՝ առաւելաստացութիւն զինուորութեան (կամ սպառազինութեան) հանգիտասցի. (Փիլ. լիւս.։)

Փախչելով յառաւելաստացութենէ. (Սահմ. ՟Դ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif աւելաստացութիւն աւելաստացութիւնք
accusatif աւելաստացութիւն աւելաստացութիւնս
génitif աւելաստացութեան աւելաստացութեանց
locatif աւելաստացութեան աւելաստացութիւնս
datif աւելաստացութեան աւելաստացութեանց
ablatif աւելաստացութենէ աւելաստացութեանց
instrumental աւելաստացութեամբ աւելաստացութեամբք