superior or excellent nature;
state of a supernatural thing.
ὐπερφυές supernaturalitas Գերագոյն բնութիւն. գերազանցութիւն քան զբնութիւն.
Գերաբնապէս ունի զգերաբնութիւն։ Այսոքիւք ունի զգերաբնութեանն գերագոյութիւն. (Դիոն.)
Որ ամենայնի գերաբնութեամբն յաղթէ. (Սկեւռ. լմբ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | գերաբնութիւն | գերաբնութիւնք |
| accusatif | գերաբնութիւն | գերաբնութիւնս |
| génitif | գերաբնութեան | գերաբնութեանց |
| locatif | գերաբնութեան | գերաբնութիւնս |
| datif | գերաբնութեան | գերաբնութեանց |
| ablatif | գերաբնութենէ | գերաբնութեանց |
| instrumental | գերաբնութեամբ | գերաբնութեամբք |