hy    |   fr

Ըմբշամրցութիւն, ութեան

s.

cf. Ըմբշամարտութիւն.

s.

ԸՄԲՇԱՄԱՐՏՈՒԹԻՒՆ ԸՄԲՇԱՄՐՑՈՒԹԻՒՆ. որ եւ ՆԱՀԱՏԱԿՈՒԹԻՒՆ, ՇԱՀԱՏԱԿՈՒԹԻՒՆ ՅԱՍՊԱՐԻԶԻ. Մարտ եւ մրցանք եւ արուեստ ըմբշաց. գօտեմարտութիւն. բռնամարտութիւն.

Զըմբշամարտութիւնն վանեսցէ։ Ո՛րպէս զըմբշամարտութիւնն ի գլուխ հանին. (Լմբ. սղ. եւ Լմբ. էր ընդ եղբ.։)

Եւ զզօրութիւն ո՛չ ի բարգաւաճելի նահատակութիւնս, եւ կամ յըմբշամրցութիւնս կրթեն. (Պիտ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ըմբշամրցութիւն ըմբշամրցութիւնք
accusatif ըմբշամրցութիւն ըմբշամրցութիւնս
génitif ըմբշամրցութեան ըմբշամրցութեանց
locatif ըմբշամրցութեան ըմբշամրցութիւնս
datif ըմբշամրցութեան ըմբշամրցութեանց
ablatif ըմբշամրցութենէ ըմբշամրցութեանց
instrumental ըմբշամրցութեամբ ըմբշամրցութեամբք