hy    |   fr

Ընդդիմակցութիւն, ութեան

s.

cf. Դիմամարտութիւն.

s.

Հակառակութիւն ընդ միմեանս. դիմամարտութիւն.

Զբանսարկուին զընդդիմակցութիւնսն ընկալաւ։ Որոց ընդդիմակցութիւնն մահ էր. (Ճ. ՟Գ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ընդդիմակցութիւն ընդդիմակցութիւնք
accusatif ընդդիմակցութիւն ընդդիմակցութիւնս
génitif ընդդիմակցութեան ընդդիմակցութեանց
locatif ընդդիմակցութեան ընդդիմակցութիւնս
datif ընդդիմակցութեան ընդդիմակցութեանց
ablatif ընդդիմակցութենէ ընդդիմակցութեանց
instrumental ընդդիմակցութեամբ ընդդիմակցութեամբք