hy    |   fr

Իսկակցութիւն, ութեան

s.

cf. Էակցութիւն.

s.

Էակցութիւն. համագոյութիւն.

Զի զիսկութիւն զօրութեան՝ իսկակցութեամբն յայտնի արասցէ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 6. յն. զի. զսեպհական ենթակայութիւն, եւ զնորին էութեան գոլն յայտնի ասասցէ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif իսկակցութիւն իսկակցութիւնք
accusatif իսկակցութիւն իսկակցութիւնս
génitif իսկակցութեան իսկակցութեանց
locatif իսկակցութեան իսկակցութիւնս
datif իսկակցութեան իսկակցութեանց
ablatif իսկակցութենէ իսկակցութեանց
instrumental իսկակցութեամբ իսկակցութեամբք