hy    |   fr

Խանդաղատութիւն, ութեան

s.

cf. Խանդաղատանք.

cf. ԽԱՆԴԱՂԱՏԱՆՔ. Ի մէջ կոծոյն բառբառէին գեղգեղեալ խանդաղատութեամբ. (Բուզ. ՟Դ. 15։)

Ամենայնիւ հնարին զխանդաղատութիւն մանկանն. (Եփր. զղջ.։) (Իսկ (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ.) տպ. զհաշտութիւն)։

Ի խանդաղատութիւն տեսանիցեն իջեալ զմանուկն. (անդ.) (իսկ տպ. ի հաշտհանդարտութիւն զիջեալ)։

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif խանդաղատութիւն խանդաղատութիւնք
accusatif խանդաղատութիւն խանդաղատութիւնս
génitif խանդաղատութեան խանդաղատութեանց
locatif խանդաղատութեան խանդաղատութիւնս
datif խանդաղատութեան խանդաղատութեանց
ablatif խանդաղատութենէ խանդաղատութեանց
instrumental խանդաղատութեամբ խանդաղատութեամբք