cf. Խուճապ.
Խուճապիլն. խուճապ. խուճապանք. տագնապ. ցնորք. զբաղանք.
Լել յեմենայն խուճապմանց աշխարհիս, եւ մտաւորութեամբ ի միայնութեան նստել։ Ամենեքեան գալով յարտաքին խուճապմանց, ոմն ի վաճառուց, եւ այլն. (Լմբ. սղ. եւ Լմբ. պտրգ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | խուճապումն | խուճապմունք |
| accusatif | խուճապումն | խուճապմունս |
| génitif | խուճապման | խուճապմանց |
| locatif | խուճապման | խուճապմունս |
| datif | խուճապման | խուճապմանց |
| ablatif | խուճապմանէ | խուճապմանց |
| instrumental | խուճապմամբ | խուճապմամբք |