hy    |   fr

Կամահաճութիւն, ութեան

s.

cf. Կամակատարութիւն.

s.

Հաճելն զկամս այլոց.

Ի կամահաճութիւն իշխողին՝ բերել նմին նուէրս. (Լմբ. իմ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif կամահաճութիւն կամահաճութիւնք
accusatif կամահաճութիւն կամահաճութիւնս
génitif կամահաճութեան կամահաճութեանց
locatif կամահաճութեան կամահաճութիւնս
datif կամահաճութեան կամահաճութեանց
ablatif կամահաճութենէ կամահաճութեանց
instrumental կամահաճութեամբ կամահաճութեամբք