cessation;
thrashing.
ԿԱՍՈՒՄՆ որ եւ ԿԱՍՈՒԹԻՒՆ. Կասիլն յետս. եւ Կասուլն որպէս կամնասայլիւ.
Գիտելով զկասումն առն ի փրկութեան դարձէն. (Փարպ.։)
Հպարտութիւն, որպէս նախնեացն բան է, կասումն եւ ընդ ոտս անկանել է առաջատութեան. (Փիլ. լին. ՟Գ. 48։)
Սուզանելով յանդունդս կուրստեան՝ քանակի կասմանն. (Թէոդոր. խչ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | կասումն | կասմունք |
| accusatif | կասումն | կասմունս |
| génitif | կասման | կասմանց |
| locatif | կասման | կասմունս |
| datif | կասման | կասմանց |
| ablatif | կասմանէ | կասմանց |
| instrumental | կասմամբ | կասմամբք |