hierarchy;
supreme or highest order;
generalship.
ταξιαρχία primordialis ordo, ordinatio, hierarchia. Դասապետութիւն. դասակարգութիւն. անտեսութիւն սրբազան. քահանայապետութիւն.
Այս օրէն սահմանի առ ի յամենեցունց դերագունէն էութեամբ կարգապետութենէ։ Այս իսկ է բոլորովիմբ աստուածայնոցն կարգապետութեանց աստուածավայելչաբար օրինադրեալն. (Դիոն. երկն.։)
Իմացականացն կարգապետութիւնս. (Մաքս. ի դիոն.։)
Աստուած փառաւորեալ ի վերնայնոց կարգապետութեանց. (Մաշտ.։)
Փառաւորիս յերկնային խմբաւորութեանց, եւ ի ստորայնոցս կարգապետութեանց. (Ճշ. ձ։)
Կարգի ամենայն բարեզարդութեան երեւելի եւ աներեւութի կարգապետութիւն. (Նչ. եզեկ.։)
Ի տասն որոշեալ կարգապետութիւն դասուց. (Վրդն. երգ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | կարգապետութիւն | կարգապետութիւնք |
| accusatif | կարգապետութիւն | կարգապետութիւնս |
| génitif | կարգապետութեան | կարգապետութեանց |
| locatif | կարգապետութեան | կարգապետութիւնս |
| datif | կարգապետութեան | կարգապետութեանց |
| ablatif | կարգապետութենէ | կարգապետութեանց |
| instrumental | կարգապետութեամբ | կարգապետութեամբք |