Կնունք

ԿՆՈՒՆՔ կամ ԿՆՈՒՔ. Ռամկականն բառիս Կնիք, ըստ որում մկրտութիւն։ (Մաշտ. հին.։)

Քրիստոնէութեան սկիզբն եւ գլուխ մկրտութիւնն է. որ եւ կնունք ասի աշխարհի բառով. (Երզն. խրատ.։)

Ի կնունքն, եւ ի պսակն ո՛չ է պարտ արբենալ, կամ գուսան կոչել. (Ոսկիփոր.։)