hy    |   fr

Համացեղութիւն, ութեան

s.

relationship;
homogeneousness.

s.

Ազգակցութիւն.

Իբր կցորդ համացեղութեաբ ամենաբաշխ աջոյն աստուծոյ՝ աստուած կոչեցար. (Նար. ՟Խ՟Զ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif համացեղութիւն համացեղութիւնք
accusatif համացեղութիւն համացեղութիւնս
génitif համացեղութեան համացեղութեանց
locatif համացեղութեան համացեղութիւնս
datif համացեղութեան համացեղութեանց
ablatif համացեղութենէ համացեղութեանց
instrumental համացեղութեամբ համացեղութեամբք