cf. Հարցափորձ.
cf. ՀԱՐՑԱՓՈՐՁ.
Օր յայտ արարեալ, յորում հարձափորձութեամբ դատապարտեսցէ զնոսա. (ՃՃ.։)
Երիս հարձափորձութեամբ խոստովանեալ քո. (Մագ. ՟Ծ՟Դ։)
Ոչ ժողովք իրաց ինչ հարձափորձութեան. (Ոսկ. ես.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հարցափորձութիւն | հարցափորձութիւնք |
| accusatif | հարցափորձութիւն | հարցափորձութիւնս |
| génitif | հարցափորձութեան | հարցափորձութեանց |
| locatif | հարցափորձութեան | հարցափորձութիւնս |
| datif | հարցափորձութեան | հարցափորձութեանց |
| ablatif | հարցափորձութենէ | հարցափորձութեանց |
| instrumental | հարցափորձութեամբ | հարցափորձութեամբք |