hy    |   fr

Հիացութիւն, ութեան

s.

cf. Հիացումն.

cf. ՀԻԱՑՈՒՄՆ.

Ի թմբրութիւն ածէ, եւ ի հիացութիւն, կամ ի հիացութիւն մտաց. (Սեբեր. ՟Թ։)

Ամենեքին սոքա հիացութիւնք են մտաց. (Փիլ. լին.։)

Վասն հիացութեան՝ որ գալոց էր ի վերայ նոցա յաւերածի անդ երուսաղէմի. (Եփր. համաբ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հիացութիւն հիացութիւնք
accusatif հիացութիւն հիացութիւնս
génitif հիացութեան հիացութեանց
locatif հիացութեան հիացութիւնս
datif հիացութեան հիացութեանց
ablatif հիացութենէ հիացութեանց
instrumental հիացութեամբ հիացութեամբք