hy    |   fr

Հօտապետութիւն, ութեան

s.

episcopacy;
bishopric.

s.

Հովուապետութիւն. առաջնորդութիւն.

Որ կայցէ գլուխ ժողովրդեանն հօտապետութեան. (Բուզ. ՟Գ. 13։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հօտապետութիւն հօտապետութիւնք
accusatif հօտապետութիւն հօտապետութիւնս
génitif հօտապետութեան հօտապետութեանց
locatif հօտապետութեան հօտապետութիւնս
datif հօտապետութեան հօտապետութեանց
ablatif հօտապետութենէ հօտապետութեանց
instrumental հօտապետութեամբ հօտապետութեամբք