state of an only child, or of a destitute person.
τὸ μονογενές կամ ըստ հասարակ յն. ἠ μονογενής unica, unigena.եւ ըստ սիմաքոսի՝ μονότης solitudo. Միամօր կամ որպէս միամօր եւ անտերունչ գոլն. միակութիւն.
Փրկեա՛ ի ձեռաց շանց զմիամօրութիւն իմ։ Ի բա՛ց արա յառիւծուց զմիամօրութիւն իմ. (Սղ. ՟Ի՟Ա. 21։ ՟Լ՟Դ. 17։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | միամօրութիւն | միամօրութիւնք |
| accusatif | միամօրութիւն | միամօրութիւնս |
| génitif | միամօրութեան | միամօրութեանց |
| locatif | միամօրութեան | միամօրութիւնս |
| datif | միամօրութեան | միամօրութեանց |
| ablatif | միամօրութենէ | միամօրութեանց |
| instrumental | միամօրութեամբ | միամօրութեամբք |