solitary.
Մենաւոր. միայնաւոր. առանձնակեաց. միաւոր.
Մինաւորն՝ որ ի հնձանին սպանաւ. (Ագաթ.։)
Գնաց ի դուռն տեսողի մինաւորի. (եւ ասէ ցնա միայնականն. Ոսկիփոր.։)
Աղօթք ... ի վերայ խաղողին, զոր ասացեալ է ումեմն մինաւորի եւ վարդապետի. (Մաշտ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | մինաւոր | մինաւորք |
| accusatif | մինաւոր | մինաւորս |
| génitif | մինաւորի | մինաւորաց |
| locatif | մինաւորի | մինաւորս |
| datif | մինաւորի | մինաւորաց |
| ablatif | մինաւորէ | մինաւորաց |
| instrumental | մինաւորաւ | մինաւորաւք |