cf. Յայտնութիւն.
Յայտնելն, իլն. յայտնութիւն.
Ամենայն երկնայնոցն իմացութեանց մականունութիւն՝ յայտնումն ունի իւրաքանչիւրումն աստուածատեսակ առանձնաւորութեան. (Դիոն. երկն.։)
Յայտնումն Աստուծոյ մերոյ, զի յայսմ աւուր մկրտեցաւ. (Հ=Յ. յնվր. ՟Զ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | յայտնումն | յայտնմունք |
| accusatif | յայտնումն | յայտնմունս |
| génitif | յայտնման | յայտնմանց |
| locatif | յայտնման | յայտնմունս |
| datif | յայտնման | յայտնմանց |
| ablatif | յայտնմանէ | յայտնմանց |
| instrumental | յայտնմամբ | յայտնմամբք |