cf. Սփոփանք.
cf. ՍՓՈՓՈՒԹԻՒՆ.
Զոր ըսփոփմամբ ծերատածեալ, յաշխատութեանցըն հանգուցեալ. (Շ. վիպ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | սփոփումն | սփոփմունք |
| accusatif | սփոփումն | սփոփմունս |
| génitif | սփոփման | սփոփմանց |
| locatif | սփոփման | սփոփմունս |
| datif | սփոփման | սփոփմանց |
| ablatif | սփոփմանէ | սփոփմանց |
| instrumental | սփոփմամբ | սփոփմամբք |