cf. Վրդովումն.
ՎՐԴՈՎՈՒԹԻՒՆ ՎՐԴՈՎՈՒՄՆ. θόρυβος tumultus, turbatio. Վրդով. վրդովելն, իլն.
Յինքն ամփոփեալ ի զգայութեանցն խուճապոյ, եւ ի ժխոր վրդովութենէն. (Փիլ. բագն.։)
Շարժումն խռովութեանց եւ վրդովմանց։ Խաղաղութիւն իմ ոչ ըստ աշխարհի ինչ խաղաղութեան իմանի, որ մերձունի զվրդովումն, այլ խաղաղութիւնն իմ անխառն է ի վրդովմանց։ Զբազմաստուածութեանն առ հասարակ ջնջեցին զվրդովմունս, խաղաղութիւն արարեալ բոլոր աշխարհի. (Փիլ. իմաստն.։ Նանայ.։ Խոր. հռիփս.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | վրդովութիւն | վրդովութիւնք |
| accusatif | վրդովութիւն | վրդովութիւնս |
| génitif | վրդովութեան | վրդովութեանց |
| locatif | վրդովութեան | վրդովութիւնս |
| datif | վրդովութեան | վրդովութեանց |
| ablatif | վրդովութենէ | վրդովութեանց |
| instrumental | վրդովութեամբ | վրդովութեամբք |