cf. Փութացումն;
փութութեամբ, cf. Փութապէս.
σπουδή . Փոյթ. փութալն, եւ փոյթ տանելն. խնամ. ջանք եռանդն.
Յայնժամ վարդապետն շահս պտղաբերէ, յորժամ աշակերտն զփութութիւն ցուցանէ. (Ոսկ. ղկ.։)
Զձանձրութիւն անգիտանալ, զփութութիւն բազմացուցանել. (Կլիմաք.։)
ՓՈՒԹՈՒԹԵԱՄԲ. Փութով եւ խնամով. σπουδῇ studiose ἑμμελῶς diligenter.
Ընթանան փութութեամբ։ Ի խորշս եւ ի յայրս փախչէին փութութեամբ։ Փութութեամբ հարցումն զպատասխանին հատեալ լինէր. (ՃՃ.։)
Զոր եթէ զմտաւ ածէ ոք փութութեամբ, տարակուսեսցի. (Պղատ. տիմ.։)
Զձանձրութիւն՝ թէ փութութեամբ ինչ իցեն։ Զեկեղեցւոյ ինչս արժան է պահել ամենայն փութութեամբ. (Կանոն.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | փութութիւն | փութութիւնք |
| accusatif | փութութիւն | փութութիւնս |
| génitif | փութութեան | փութութեանց |
| locatif | փութութեան | փութութիւնս |
| datif | փութութեան | փութութեանց |
| ablatif | փութութենէ | փութութեանց |
| instrumental | փութութեամբ | փութութեամբք |