hy    |   fr

Քարընկէցութիւն, ութեան

s.

act of throwing stones, lapidation.

s.

ՔԱՐԸՆԿԷՑՈՒԹԻՒՆ ՔԱՐԸՆԿԵՑՈՒԹԻՒՆ. Ձգումն քարանց քարկոծումն.

Քարընկէցութեամբ քարկոծ արասցեն զնա. յն. քարամբք քարընըէց լիցին ի նա. (Ղեւտ. ՟Ի՟Դ. 16։)

ՔԱՐԸՆԿԷՑՈՒԹԻՒՆ. Արկումն քարի հիման.

Որպէս որ զլարն ձգիցեն յանկեանցն, զի երեւեսցի հիմնարկութեանն քարընկեցութիւն. (Արշ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif քարընկէցութիւն քարընկէցութիւնք
accusatif քարընկէցութիւն քարընկէցութիւնս
génitif քարընկէցութեան քարընկէցութեանց
locatif քարընկէցութեան քարընկէցութիւնս
datif քարընկէցութեան քարընկէցութեանց
ablatif քարընկէցութենէ քարընկէցութեանց
instrumental քարընկէցութեամբ քարընկէցութեամբք