cf. Օժիտ.
Օժտելն. եւ Օժիաք.
Բազմօք ոմամբք ընծայական օժտութեամբք զնա պատուասիրեալ՝ տայ նմա եւ զմարզպանութիւն վրկանայ։ Երեւելի պատուական օժտութիւնս ընծայից նմա (ոստիկանին) մատուզանէր (սմբատ արքայ). (Յհ. կթ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | օժտութիւն | օժտութիւնք |
| accusatif | օժտութիւն | օժտութիւնս |
| génitif | օժտութեան | օժտութեանց |
| locatif | օժտութեան | օժտութիւնս |
| datif | օժտութեան | օժտութեանց |
| ablatif | օժտութենէ | օժտութեանց |
| instrumental | օժտութեամբ | օժտութեամբք |