hy    |   fr

Անապաշխարութիւն, ութեան

s.

impenitence, obduracy.

s.

Չապաշխարելն. անզղջութիւն. յամառութիւն ի մեղս.

Ոչ կամի Աստուած զոք յանապաշխարութիւն. (Մանդ. ԺԵ։)

Զի մի՛ անապաշխարութեամբ նոցա սուգ առցէ. (Ոսկ. ՟բ. կոր.։)

Ընդդէմ երկրորդին՝ անապաշխարութիւն. (Երզն. մտթ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անապաշխարութիւն անապաշխարութիւնք
accusatif անապաշխարութիւն անապաշխարութիւնս
génitif անապաշխարութեան անապաշխարութեանց
locatif անապաշխարութեան անապաշխարութիւնս
datif անապաշխարութեան անապաշխարութեանց
ablatif անապաշխարութենէ անապաշխարութեանց
instrumental անապաշխարութեամբ անապաշխարութեամբք