cf. Ընդելութիւն.
ԸՆՏԵԼ ԸՆՏԵԼՈՒԹԻՒՆ. cf. ԸՆԴԵԼ, ԸՆԴԵԼՈՒԹԻՒՆ։
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ընտելութիւն | ընտելութիւնք |
| accusatif | ընտելութիւն | ընտելութիւնս |
| génitif | ընտելութեան | ընտելութեանց |
| locatif | ընտելութեան | ընտելութիւնս |
| datif | ընտելութեան | ընտելութեանց |
| ablatif | ընտելութենէ | ընտելութեանց |
| instrumental | ընտելութեամբ | ընտելութեամբք |