disobedience;
contumacy.
cf. ԱՆՈՒԱՆԱԴՐՈՒԹԻՒՆ. Ուստի ԱՆՈՒՆԱԴՐՈՒԹԵԱՄԲ. φερωνύμως. Որպէս բերանունապէս՝ ըստ քերականաց՝ յիրէ անտի եւ ի գործոյն առնլով զանուն. արդեամբք ստուգաբանեալ.
Յիսուս կոչեցաւ անունդրութեամբ վասն փրկութեանն (ըստ եբր), եւ բժշկութեանն (ըստ յն) եւ քաւութեանն մերոյ. (Կոչ. ՟Ժ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անունդրութիւն | անունդրութիւնք |
| accusatif | անունդրութիւն | անունդրութիւնս |
| génitif | անունդրութեան | անունդրութեանց |
| locatif | անունդրութեան | անունդրութիւնս |
| datif | անունդրութեան | անունդրութեանց |
| ablatif | անունդրութենէ | անունդրութեանց |
| instrumental | անունդրութեամբ | անունդրութեամբք |