cf. Զարհուրանք;
լինել ի զարհուրման, cf. Զարհուրիմ;
— ածել, cf. Զարհուրեցուցանեմ.
Զարհուրիլն. զարհուրանք. սարսափումն. ահաբեկութիւն. եւ Ափշութիւն.
Զարհուրումն է երկիւղ յանսովոր ինչ տեսութենէ. (Նիւս. բն. ՟Ի։)
Եղեն նշանք զարհուրմանց ամենայն մարդկան. (Վրք. հց. ՟Բ։)
Մինչ յայսմ էաք զարհուրման։ Մագ. (՟Ծ՟Ը։)
Ի փափագելին իւր եւ յիմանալին զարհուրմամբ բնակէ. (Կլիմաք.։)
Մնալ ի զարհուրումն սրտից անօրինացն. (Փարպ.։)
Փոխարկութիւն զարհուրմանց. այսինքն փոխարկիչ արհաւրաց. (Նար. ՟Ձ՟Դ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | զարհուրումն | զարհուրմունք |
| accusatif | զարհուրումն | զարհուրմունս |
| génitif | զարհուրման | զարհուրմանց |
| locatif | զարհուրման | զարհուրմունս |
| datif | զարհուրման | զարհուրմանց |
| ablatif | զարհուրմանէ | զարհուրմանց |
| instrumental | զարհուրմամբ | զարհուրմամբք |