hy    |   fr

Իշխանատուն

s.

principality, dominion, lordship, power, rule, state;
family or household of a prince, court.

s.

Տուն եւ տեղի եւ ազգատոհմ իշխանի, իշխանաց, կամ իշխանութեան.

Ամրոց մի յիշխանատանն աղձնեաց. (Արծր. ՟Ե. 8։)

Խորհուրդ արարեալ իշխանացն եւ իշխանատանացն հայոց մեծաց. (Ուռպել.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif իշխանատուն իշխանատունք
accusatif իշխանատուն իշխանատունս
génitif իշխանատան իշխանատանց
locatif իշխանատան իշխանատունս
datif իշխանատան իշխանատանց
ablatif իշխանատանէ իշխանատանց
instrumental իշխանատամբ իշխանատամբք