cf. Կցուած.
Կցելն, իլն. կցուած.
Յօդ, որ է կցումն դրոյ յանգի անուանն եւ բայի. (Երզն. քեր.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | կցումն | կցմունք |
| accusatif | կցումն | կցմունս |
| génitif | կցման | կցմանց |
| locatif | կցման | կցմունս |
| datif | կցման | կցմանց |
| ablatif | կցմանէ | կցմանց |
| instrumental | կցմամբ | կցմամբք |