hy    |   fr

Ձիաւոր

cf. Հեծեալ.

adj. s.

ἰππεύς eques. Ունօղ ընդ իւրեւ զձի. հեծեալ. ձիական. ասպետ.

Կապարճակիր լինի իշխանին, ապա լինի ձիաւոր. (Լմբ. պտրգ.։)

Տէր էր ընդ ձիաւորաց։ Թագաւորն երուսաղէմի ՟Յ. ձիաւորով (րօք). (Վրդն. պտմ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ձիաւոր ձիաւորք
accusatif ձիաւոր ձիաւորս
génitif ձիաւորի ձիաւորաց
locatif ձիաւորի ձիաւորս
datif ձիաւորի ձիաւորաց
ablatif ձիաւորէ ձիաւորաց
instrumental ձիաւորաւ ձիաւորաւք
Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Ձիաւորիմ, եցայ

Ձիաւորութիւն, ութեան

Voir tout