hy    |   fr

Շտապութիւն, ութեան

s.

cf. Շտապ.

s.

ՇՏԱՊՈՒԹԻՒՆ ՇՏԱՊՈՒՄՆ. Շտապելն, իլն. շտապ.

Եղիցի ելանել ոգւոց մարդկան յերկիւղէ եւ յայլափոխ շտապութենէ տագնապին. (Ոսկիփոր.։)

Գործքն առաւել քան զզօրութիւն բանի՝ շտապումն բանի հասուցանէ. (Պրոկղ. ներբ. ղկ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif շտապութիւն շտապութիւնք
accusatif շտապութիւն շտապութիւնս
génitif շտապութեան շտապութեանց
locatif շտապութեան շտապութիւնս
datif շտապութեան շտապութեանց
ablatif շտապութենէ շտապութեանց
instrumental շտապութեամբ շտապութեամբք