hy    |   fr

Շտապումն, ման

s.

cf. Շտապ.

s.

ՇՏԱՊՈՒԹԻՒՆ ՇՏԱՊՈՒՄՆ. Շտապելն, իլն. շտապ.

Եղիցի ելանել ոգւոց մարդկան յերկիւղէ եւ յայլափոխ շտապութենէ տագնապին. (Ոսկիփոր.։)

Գործքն առաւել քան զզօրութիւն բանի՝ շտապումն բանի հասուցանէ. (Պրոկղ. ներբ. ղկ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif շտապումն շտապմունք
accusatif շտապումն շտապմունս
génitif շտապման շտապմանց
locatif շտապման շտապմունս
datif շտապման շտապմանց
ablatif շտապմանէ շտապմանց
instrumental շտապմամբ շտապմամբք